paghantong sa panimula

paligsahan na naman ng pagsulat sa social midya ng kani-kanyang year-end essay, pero dito ako sa munting sulok maglalahad ng kuru-kuro sa taong ito ng ungguyan. ito na marahil ang isa sa pinaka-produktibo kong taong magiging pamantayang mahirap mapantayan muli sa nagbabadyang taon, pero kailangang magsumikap upang mahigitan pa ang sarili. sarili lang naman ang mainam na maging pamantayan ng buhay at hindi ang iba; sa ganitong pagtingin, mapananatili ang pagiging tao: kung paano umunlad o umatras mula sa ipinapalagay na ideyal. nag-update ako ng cv, at sa tuwing ginagawa ito, hindi maiwasang sukatin ang pagkatao batay sa mga ginawa at hindi, nakumpleto at hindi, atpb. natanggap naman sa pinaghandaang aplikasyon at pinalad na matanggap sa posisyon. panibagong kabanata ang susunod na taon; ganito ang pakiramdam noong disyembre 2015. magliligpit na naman ng gamit at maglilipat ng kuta. umaasa sa pinakamainam, maghahanda sa pagsubok. tulad ng pag-ikli ng aking bionote at pagbawas ng isasamang detalye, gayundin ata ako sa blogging, o kung anumang tawag dito. baka mas lalong nananahimik at nagmamasid na lamang kapag tumatanda. baka nababago ang pokus mula sa sarili tungo sa iba. sana maging handa sa paparating na hamon. at sana walang nagbabasa at nagwawaldas ng oras sa espasyong ito. sa dami ng sinabi, parang wala naman akong nasabi sa kabila ng dami ng nais sabihing mga alalahanin sa pagdating sa teritoryong hindi pamilyar sa puntong ito.

mala-midyear 2016: nangyari, mangyayari

ikalawang entry itong iyong binabasa sa taong ito, at puro tungkol sa mga palihan at publikasyon ang lalamanin. kung nais ma-update sa kung anu-anong shit sa unang hati ng taon, magpatuloy sa pagbabasa. kung iba ang pakay maliban dito, move along, nothing to see here.

***

pambungad sa pagkakaisa

katapusan ng taong 2015, katuparan ng third impact. salamat at umatikabo naman kahit papaano ang taong ito, pakiramdam ko naging empleyado ako ng nerv. mula ang screenshot sa live fireworx ng end of evangelion. sabi ng seele, "the fate of destruction is the joy of rebirth." sa katapusang ito, may ipinahiwatig na naging iisa na ang mga tao at hindi mo na malaman kung nasaan ang katapusan mo at katapusan ko (absurdong pagkakaisang mala-bangungot?), pero muli ring bumalik sa dati (riyalidad na bangungot din naman kung tutuusin?). babalik sa wala ang lahat, sabi sa "come, sweet death," theme song ng palabas na ito. babalik sa wala ang lahat, bagong taon man o hindi.

mula sa bomabalabs, sumaglit tayo sa may relatibong mas malinaw na ipinahihiwatig: isang siglo na ang nakalipas nang irehistro ni Gramsci (1916) ang badtrip niya sa pagdiriwang ng bagong taon: "I would like every hour of my life to be new, though connected to the ones that have passed. No day of celebration with its mandatory collective rhythms, to share with all the strangers I don’t care about. Because our grandfathers’ grandfathers, and so on, celebrated, we too should feel the urge to celebrate. That is nauseating. // I await socialism for this reason too. Because it will hurl into the trash all of these dates which have no resonance in our spirit and, if it creates others, they will at least be our own, and not the ones we have to accept without reservations from our silly ancestors."

ilang gawain pa mula 2015 ang nagmumulto at binubuno hanggang sa mismong sandaling ito. hindi naman masama. ako lang ang masama sa pagdidisiplina sa sarili. dapat nang mapabuti ang pagdidisiplina dahil maraming bago sa taong ito, pero hindi lantarang ibabahagi, may bagong "kuta," bagong "opensiba," bagong "alyado," bagong "target," bagong "operasyon." pero bago itong mga bago, marami pang lumang dapat sentensyahan at tapusin. hanggang dito na muna ang litanya. magiging maayos ang lahat. wasak ang lahat, e. aayusin at wawasakin hanggang mas maging maayos.