Ilang Bagay Ang Aking Lilinawin (Salin - Neruda)

Burador, pauunlarin balang araw, mas adaptasyon kaysa salin, as usual.

Ilang Bagay Ang Aking Lilinawin

ni Neruda [text], salin ni Acuña

Inyong itatanong: at nasaan ang mga waling-waling?

at ang mga metapisikang amapola ang talulot?

at ang ambong itinitilamsik

ang kanyang mga kataga at bumubutas sa kanilang mga tigib

sa mga siwang at mga kalapati?

Ibabahagi ko sa inyo ang lahat ng ulat.

Sa laylayan ng lungsod ako nanirahan,

isang barung-barong sa Maynila, may mga batingaw,

at mga orasan, at mga puno.

Mula doon matatanaw mo

ang tigang na mukha ng Intramuros:

isang dagat ng katad.

Binansagan ang tahanan ko bilang

pamamahay ng mga bulaklak, dahil sa bawat awang

sumasambulat ang poinsettia: Dati itong

isang magandang tahanang

may mga tuta at mga bata.

Naalala mo, Jose?

Eh, Andres? Marcelo, naaalala mo bang

mula sa ilalim ng lupa

ang aking batalan kung saan

nilunod ng liwanag ng Hunyo ang mga bulaklak sa bibig mo?

Kapatid, aking kapatid!

Ang lahat ng

maingay at malakas ang tinig, ang alat ng kalakal,

ang tambak ng sumisikdong pandesal,

ang puwesto ko sa bangketa ng Recto kasama ng rebultong

tulad ng hapung-hapong dildilan ng tinta sa alimpuyo ng palos:

langis na nanalaytay sa mga sagwan,

isang tusong pagsalikop

ng mga paa't mga kamay na kumukubkob sa lansangan,

metro-metro, litro-litro, ang matalim

na panukat ng buhay,

sinalansang mga isda,

ang hilatsa ng bubong sa malamig na araw kung saan

pumapalya ang pulad ng panahon,

ang lantay, di mapakaling garing ng patatas,

alon sa alon ng mga kamatis na dumadagundong sa dagat.

At isang umaga lahat ng nagniningas,

isang umaga ang mga apuyan

ay lumundag palabas sa lupa

at nilantakan ang sangkatauhan --

at magmula noon sa alab,

pulbura magmula noon,

at magmula noon sa dugo.

De-eroplang mga bandido at mga moro,

mga bandido at singsing at mga prinsesa,

mga bandido at mga prayleng itim na nagwiwisik ng pagpapalang

tumatagos sa alapaap upang paslangin ang mga yagit

at ang dugo ng mga yagit ay dumadaloy sa lansangan

nang walang angal, tulad ng dugo ng mga yagit.

Ang mga asong ulol na kamumuhian ng mga asong ulol,

mga hiyas na titikman at isusuka ng mga tigang na dilang-baka,

mga ulupong na kasusuklaman ng mga ulupong!

Harap-harapang kasama ka, natunghayan ko ang dugo

ng Pilipinas na bumabangong tila along

lulunod sa iyo sa isang daluyong

ng kahambugan at mga balisong.

Mapagkanulong

mga heneral:

tignan ang giniba kong tahanan,

pagmasdan ang abang Pilipinas

mula sa mga bahay dumadaloy ang nagniningas na bakal

imbis na mga bulaklak,

mula sa bawat sisidlan ng Pilipinas

sumusulpot ang Pilipinas

at sa bawat bangkay ng musmos ay bayonetang may mga mata,

at sa bawat krimen isinisilang ang mga bala,

na siyang makatatagpo balang araw

sa pinupuntirya ng inyong mga puso.

At inyong itatanong: bakit ang kanyang panulaa'y hindi

naglulunggati ng mga pangarap at mga halaman

at mga dakilang bulkan ng lupa niyang tinubuan?

Lumapit at pagmasdan ang dugo sa lansangan.

Lumapit at pagmasdan

Ang dugo sa lansangan.

Lumapit at pagmasdan ang dugo

Sa lansangan!